WARMIO MOJA MIŁOŚCI

Najbardziej charakterystycznym znakiem kultury ludowej każdego regionu był strój. Zakochałam się w Warmiaku i w tych strojach prostych w swojej prostocie a zatem jakże pięknych.

Warmiacy nosili strój prosty, kolorowy, dostosowany do dnia powszedniego i świątecznego. Najważniejszymi cechami stroju kobiecego były koszule szyte z białego, lnianego płótna.

Przód miały rozcięty i zapinany na guziki, rękawy marszczone wykończone mankietem, kołnierzyk niewielki, wykładany.

Kobiece spódnice były bardzo marszczone, przeplatane najczęściej elementami koloru czerwonego. Później przyjęły się spódnice z tkanin dwukolorowych, a także kraciastych.

Kobiety na głowie nosiły ozdobny czepiec zawiązywany pod szyją, wykończony ułożoną w fałdki białą koronką.
Wierzchnie odzienie to westki, kabaty oraz jubki. Westka to rodzaj kamizelki. Kabaty to rodzaj żakietów mocno wciętych w talii, ściśle dopasowany do figury. Jubki zaś w pasie były luźne i nie ograniczały swobody ruchów.

Najbardziej strojną częścią stroju warmińskiego był czepek zwany mycką lub galonkiem. Ciekawostką jest, że Warmiaczka szła do ślubu w czarnej sukni i białym welonie.

I to mnie zastanawia, czy się godzi?

Małgosia